Ας ξεκινήσω σημειώνοντας πως διαβάζοντας την αφίσα της ταινίας ανατριχιάζω, καθώς ακόμα ηχεί στα αυτιά μου η φωνή του Joseph. 

To The Changeling του Peter Medak είναι ίσως η πιο cult καναδέζικη horror movie των 80s, με την πιο εμφανή επιρροή σε αρκετές από τις σύγχρονες ταινίες και σειρές του είδους. Έχουμε έναν τραγικά από την  μοίρα χτυπημένο πρωταγωνιστή, μια μετακόμιση, μια στοιχειωμένη έπαυλη γεμάτη μυστήριο, μια μπάλα που κυκλοφορεί στο σπίτι μόνη της, ένα πηγάδι, μια μέντιουμ και EVPs. Α θες και άλλο; Έχουμε και τον Joseph, του οποίου η φωνή θα χαραχτεί στην μνήμη σου, όπως και η φωνή του Α. Κωστάλα να περιγράφει καλλιτεχνικό πατινάζ ή τον θρύλο των Μπολσόι, Yury Grigorovich.

Ο Τζον Ράσελ (George C. Scott) είναι ένας συνθέτης από την Νέα Υόρκη που μετακομίζει στο Σιάτλ έπειτα από ένα τρομερό δυστύχημα που αλλάζει την ζωή του. Έρχεται σε επαφή με την Claire Norman (Trish Van Devere), μια από τις μεσίτριες της Τοπικής Ιστορικής Κοινότητας, καταλήγοντας να νοικιάσει μια έπαυλη, ακατοίκητη για 12 χρόνια, καθώς απλούστατα κανείς δεν κατάφερε να μείνει για καιρό εκεί.. ΠΡΟΦΑΝΩΣ!

Ο Τζον ξεκινάει μια καινούρια ζωή, προσπαθώντας να ξεχάσει, χωρίς φυσικά να το θέλει ή να μπορεί. Παραδίδει μαθήματα στο Πανεπιστήμιο και στο σπίτι του, συνθέτει και ίσως λίγο φλερτάρει δειλά-δειλά με την Κλερ. 

Το νέο του σπίτι του αρέσει, το ερώτημα είναι αν αυτός αρέσει στο νέο του σπίτι. Είμαστε σίγουρ@ πως διαλέγουμε εμείς τα ντουβάρια που μένουμε και όχι αυτά εμάς; Ή να το θέσω καλύτερα, μήπως οι παλιοί τους ένοικοι διαλέγουν τους καινούριους;

Ο λαός λέει πως και οι τοίχοι έχουν αυτιά. Πάντα το έπαιρνα λίγο πιο ρεαλιστικά αυτό. Τα σπίτια μας, οι τοίχοι, τα πράγματα μας μας ακούνε και αλληλοεπιδρούν μαζί μας, με ήχους, με κινήσεις, όταν το πόδι που δεν ήξερες πως έχει ο καναπές, χτυπάει βάναυσα το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου. “It’s an old house. It makes noises!” Κάτι τέτοιο φαντάζομαι πως λέει και ο καναπές σου όταν ουρλιάζεις σε mute από τον πόνο. Και έτσι όσο ο John πονούσε και έκλαιγε για το κακό που τον βρήκε, το σπίτι του ζωντάνευε και ήταν έτοιμο να τον παρηγορήσει παραπάνω από όσο πρέπει.

Δεν θα αποκαλύψω τίποτα περισσότερο για την υπόθεση, προσπαθώντας να μοιραστώ όσα λιγότερα γίνεται, γιατί θέλω να δημιουργήσω σασπένς. Ό,τι ακριβώς κάνει και η ταινία – με εξαίρεση τον τίτλο της, ένα τεράστιο spoiler που λίγοι πιάνουν. Μας υπενθυμίζει πόσο φτηνά και αχρείαστα είναι τα jump scares όταν ο σκηνοθέτης και το σενάριο παίζει με το μυαλό μας. Τα εμβληματικά πλάνα που σε κάνουν να νιώθεις μικρός, η χιτσκοκική μουσική από τον Rick Wilkins, η αυτοπεποίθηση του πρωταγωνιστή καθ’ όλη την διάρκεια των γεγονότων, δημιουργεί το πρόσφορο έδαφος για τον τρόμο που θα βιώσεις. Εδώ να προσθέσουμε πως το σενάριο βασίζεται σε γεγονότα που υποστηρίζει πως πράγματι βίωσε ο συγγραφέας Russel Hunter, ο οποίος ήταν και ένας από τους σεναριογράφους της ταινίας. 

Εν έτη 2022, το The Changeling ζωντανεύει την έννοια του σασπένς και μαζί την ανατριχίλα που σου προκαλεί η αίσθηση όταν ξέρεις ακριβώς τι θα συμβεί, απλώς δεν ξέρεις το πότε, και όσο αυτό καθυστερεί βασανιστικά, εσύ αρχίζεις να αμφιβάλεις, μέχρι που γίνεται πραγματικότητα και σε ξυπνάει από τον λήθαργο της αναμονής. Ναι, τόση ώρα μιλάμε για την «άγνωστη» ταινία που τρόμαξε τον Martin Scorsese και εκστασίασε τον Guillermo del Toro. Ε, μάλλον αξίζει τον κόπο!