Ραπόρτο
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ
  • ΝΕΑ
  • ΚΡΙΤΙΚΕΣ
  • ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
  • ΦΕΣΤΙΒΑΛ
  • TV
  • ΠΡΟΒΟΛΕΣ
  • ΕΤΙΚΕΤΕΣ
    • ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
    • ΒΡΑΒΕΙΑ
    • ΟΣΚΑΡ
    • ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ
    • ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ
    • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
    • Cinobo
    • Netflix
...

Speak No Evil: Παθητικοτητα και διαστροφη

Ως πού μπορεί να φτάσει η ευγένεια; Πιο συγκεκριμένα, ως πού μπορεί να φτάσει η αστική ευγένεια; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, είναι αστοί, με όλα τα κουτάκια τους τσεκαρισμένα...

...

8+1 Ταινιες που Αναπνεουν Φεμινισμο

Κάνοντας μια ειλικρινή ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε, μεταξύ άλλων εξαιρετικά ανησυχητικών θεμάτων που απασχολούν την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό...

...

Προσεχως: Οι ταινιες που κανουν πρεμιερα την Πεμπτη 2/2

Το υποψήφιο για Όσκαρ Φωτογραφίας φιλμ του Σαμ Μέντες, οι νέες περιπέτειες των Αστερίξ & Οβελίξ και μια σπονδυλωτή ελληνική ταινία έρχονται στις αίθουσες στις 2/2...

 

Το αντιδημοκρατικό καθεστώς στο Ιράν ασκεί κρατική-και όχι μόνο- βία στους πολίτες της χώρας. Θύμα της απολυταρχίας του καθεστώτος αποτελεί και ο Τζαφάρ Παναχί, ο βραβευμένος με χρυσό Λέοντα στη Βενετία και χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου σκηνοθέτης.

Ο Παναχί κρατείται στις φυλακές από τον Ιούλιο του 2022 με την κατηγορία της "προπαγάνδας κατά του συστήματος". Η πρώτη του σύλληψη ήταν το 2010, καθώς του απονεμήθηκε η ποινή της εξαετούς κάθειρξης, ωστόσο οι δικηγόροι του είχαν καταφέρει την απελευθέρωσή του υπό όρους μετά από δύο μήνες εγκλεισμού εκείνης της χρονιάς. 

Τον Οκτώβριο το ανώτατο δικαστήριο του Ιράν ουσιαστικά έβγαλε άκυρη την απόφαση για τον εγκλεισμό του σκηνοθέτη καθώς είχανε περάσει ήδη δέκα χρόνια από την απόφαση, επομένως δεν θα μπορούσε να δεχτεί έφεση από τη μεριά του Παναχί. Όλοι περίμεναν πως ο σκηνοθέτης θα αφήνονταν ελεύθερος με εγγύηση μέχρι την επανάληψη της δίκης, ωστόσο αυτό δεν συνέβη. 

Ο ίδιος ανακοίνωσε απεργία πείνας από την πρώτη Φεβρουαρίου του 2023. Διαβάστε παρακάτω τη δήλωσή του.

"I firmly declare that in protest against the illegal and inhumane behavior of the judicial and security apparatus and their hostage-taking, I have started a hunger strike since the morning of the 12th of Bahman (February 1). I will refuse to eat and drink any food and medicine until the time of my release. I will remain in this state until perhaps my lifeless body is freed from prison."

 

Σπουδαία νέα για το ελληνικό σινεμά, αφού τρεις παραγωγές μεγάλου και μικρού μήκους, απέσπασαν σημαντικές διακρίσεις στο 34ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τεργέστης με 4 βραβεία. 

Η μεγάλου μήκους ταινία «Black Stone» του Σπύρου Ιακωβίδη, που ήταν και μια από τις αγαπημένες μας στο πιο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τιμήθηκε με το βραβείο κοινού. Η ταινία μικρού μήκους «Όχι αύριο» της Αμέρισσας Μπάστα τιμήθηκε με δύο βραβεία: αυτό της Καλύτερης Ταινίας από την Επιτροπή  Νεότητας κι αυτό του κοινού. Τέλος, η πολυβραβευμένη και πολυταξιδεμένη μικρού μήκους ταινία «Airhostess-737» του Θανάση Νεοφώτιστου πήρε Ειδική Μνεία από την Επιτροπή Νεότητας.

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου συγχαίρει τους βραβευμένους δημιουργούς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το «Airhostess-737» διεκδικεί βραβείο στο Φεστιβάλ του Clermont-Ferrand, που βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ ο επόμενος σταθμός της φεστιβαλικής πορείας του «Όχι αύριο» είναι η Φινλανδία και το διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του Tampere Film Festival, που θα πραγματοποιηθεί από τις 8 έως τις 12 Μαρτίου 2023.

 

Δύο προβολές της ταινίας «Χτίστες, νοικοκυρές και η οικοδόμηση της σύγχρονης Αθήνας», που γύρισε τον κόσμο, θα φιλοξενηθούν στην Μικρή Σκηνή της Στέγης. Το ντοκιμαντέρ που αφηγείται την ιστορία της αθηναϊκής πολυκατοικίας και της ανοικοδόμησης της πόλης μέσα από τη ζωή των ανώνυμων λαϊκών ανθρώπων της αντιπαροχής, θα προβληθεί στο πλαίσιο της έκθεσης «Κωνσταντίνος Δοξιάδης και Πληροφοριακός Μοντερνισμός: Η Μηχανή στην Καρδιά του Ανθρώπου».

Η ταινία των Τάσου Λάγγη και Γιάννη Γαϊτανίδη «Χτίστες, νοικοκυρές και η οικοδόμηση της σύγχρονης Αθήνας» επιστρέφει στην πόλη της, την Αθήνα και παρουσιάζεται στις 3 και 4 Φεβρουαρίου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης. Μετά την πρεμιέρα της στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» τον Σεπτέμβριο του 2021 και τη συμμετοχή της στο διαγωνιστικό τμήμα των βραβείων ΙΡΙΣ, οι «χτίστες και νοικοκυρές» της Αθήνας μεταφέρθηκαν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού κερδίζοντας το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Cinema Urbana – Architecture Film Festival Brasilia στη Βραζιλία τον Αύγουστο του 2022.

Η ταινία των Τάσου Λάγγη και Γιάννη Γαϊτανίδη ιχνηλατεί τη «μηχανή» στην καρδιά της σύγχρονης πόλης. Μέσα από τις ιστορίες των χτιστών και των νοικοκυρών της μεταπολεμικής Αθήνας, αποτυπώνεται ένας αυτοσχέδιος κοινωνικός μηχανισμός επιβίωσης και αστικής εξέλιξης που παρά τα θεσμικά εμπόδια εκφράστηκε και αποκρυσταλλώθηκε μέσα από την ανοικοδόμηση της Αθήνας του μοντερνισμού. Οι εσωτερικοί μετανάστες και οι λαϊκοί άνθρωποι της αντιπαροχής ανέπτυξαν τη δική τους οικιστική και αρχιτεκτονική τεχνολογία, και με καύσιμο και πρώτη ύλη την επιθυμία τους για ανάπτυξη και αστικοποίηση, αποδόμησαν το παλιό και κατασκεύασαν με τα μέσα που είχαν όχι μόνο ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τις κοινότητές τους, αλλά και μια πιο δημοκρατική πόλη για όλους. Έτσι μεταμόρφωσαν τις ζωές τους αλλά και το περιβάλλον τους, αυτό που σήμερα αποκαλούμε σύγχρονη Αθήνα. Αυτό που η έρευνα του Δοξιάδη αντιμετωπίζει στην μακρο-κλίμακα της μάζας, η ταινία το ερευνά στην μικρο-κλιμακα των ανθρώπων. Είναι τελικά η επιδίωξη της ευτυχίας αυτό που «χτίζει» τις πόλεις μας; Και τι συμβαίνει όταν οι μηχανισμοί συλλογής και επεξεργασίας πληροφορίας χρησιμοποιούνται όχι με στόχο την βελτίωση της ζωής στην πόλη, αλλά την δεδομενοποίησή της; Αν η πόλη στην οποία ζούμε είναι χτισμένη από τσιμέντο και την ανθρώπινη μικροϊστορία του ατομιστικού συλλογικού, με τι θα μοιάζει μια πόλη φτιαγμένη από δεδομένα και πληροφοριακούς μηχανισμούς του αποκλεισμού;

Σχετικά με την ταινiα

Ποιοι «γκρέμισαν» τα νεοκλασικά και γιατί γέμισαν το λεκανοπέδιο με πολυκατοικίες; Πώς έμαθαν και ανέπτυξαν την τέχνη τους, από πού προέρχονται, ποιες τεχνικές και γνώσεις είχαν μαζί τους; Πώς τροποποίησαν τα εργαλεία τους για να ικανοποιήσουν τις νέες ανάγκες που αναδύονταν; Πώς επικοινωνούσαν και διαπραγματεύονταν με τους μορφωμένους αρχιτέκτονες; Τι ζητούσαν οι γυναίκες τους; Με άλλα λόγια, ποια ήταν η ιστορία της συνάντησής τους με το «σχέδιο του μοντερνισμού»;

Όσο παραμένουν αόρατοι αυτοί και αυτές οι «συν-δημιουργοί», η ιστορία της σύγχρονης Αθήνας εξακολουθεί να είναι ελλιπής, αν όχι και βαθιά παραπλανητική.

Το ντοκιμαντέρ είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Ιωάννας Θεοχαροπούλου, το οποίο κυκλοφόρησε το 2022 σε νέα έκδοση από το Ίδρυμα Ωνάση.

Συζήτηση

Το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου, μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τους σκηνοθέτες Τάσο Λάγγη και Γιώργο Γαϊτανίδη, και τον Πρόδρομο Τσιαβό, Διευθυντή Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση και εκτελεστικό διευθυντή της έκθεσης «Κωνσταντίνος Δοξιάδης και Πληροφοριακός Μοντερνισμός: Η Μηχανή στην Καρδιά του Ανθρώπου».

Λίγα λόγια για τους Σκηνοθέτες

Τάσος Λάγγης

Ο Τάσος Λάγγης σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης και στην Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Το 2008 συμμετείχε στο Berlinale Talent Campus στο Βερολίνο. Η έρευνά του επικεντρώνεται στις συμβιωτικές μορφές αφήγησης με διαφορετικά μέσα. Αυτή την περίοδο προετοιμάζει ένα ακόμα ντοκιμαντέρ για την Αθήνα, διερευνώντας αυτή τη φορά το ερώτημα του πώς μπορούμε να την κατοικήσουμε σήμερα.

Γιάννης Γαϊτανίδης

Ο Γιάννης Γαϊτανίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Σκηνοθεσίας της Σχολής Σταυράκου. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους, σειρές τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ, βίντεο για θεατρικές παραστάσεις και μουσεία. Με το έργο του έχει συμμετάσχει και βραβευτεί σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού (Best Short Film Orpheus Award – 2nd Los Angeles Greek Film Festival, Special jury mention – Sarajevo Film Festival, Kassel docfest κ.ά.). Αυτή την εποχή ολοκληρώνει το μοντάζ ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ και εργάζεται στην ανάπτυξη του σεναρίου του για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.

Πληροφορίες 

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

Παρασκευή 3 & Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023 

Μικρή Σκηνή | 20:00 

Είσοδος ελεύθερη με προκράτηση θέσης 

Η ταινία θα προβληθεί με αγγλικούς υπότιτλους

Προκράτηση θέσεων για τους Φίλους της Στέγης και το Γενικό Κοινό:  Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2023, 17:00

 

Το πόστερ του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης υπογράφει ο σουηδός ζωγράφος και εικονογράφος Ντάνιελ Ένγκνεους / Daniel Egnéus, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. 

Το σκεπτικό για τα πόστερ του 25ου ΦΝΘ:

Για το πόστερ του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης οι διοργανωτές ζήτησαν από τον καλλιτέχνη να εμπνευστεί από την καρδιά, τον χάρτη μας, τα μάτια μας σε έναν κόσμο που μεγαλώνει και την ίδια στιγμή μικραίνει. Στο σινεμά, στις τέχνες, η καρδιά είναι ένα διαχρονικό σύμβολο, μια υπενθύμιση της ανθρώπινης κατάστασης, είτε αγαλλιάζει, είτε ραγίζει. 

Με τα λόγια του δημιουργού: «Η καρδιά είναι όσα αγαπάμε και όσα αποδοκιμάζουμε. Είναι το αίμα μας και η ψυχή μας και κρύβεται πίσω από κάθε ανθρώπινη ιστορία».

Βιογραφικό του καλλιτέχνη:

Γεννημένος το 1972 στη Σουηδία, ο Ντάνιελ Ένγκνεους έχει ζήσει τα τελευταία 25 χρόνια στη Στοκχόλμη, την Πράγα, το Λονδίνο, το Βερολίνο, τη Ρώμη, το Μιλάνο και τώρα έχει ως βάση του την Αθήνα. Πολυσχιδής καλλιτέχνης, έχει στο ενεργητικό του επιτυχημένες συνεργασίες με συγγραφείς όπως ο Νιλ Γκέιμαν για το The American Gods Quartet, το οποίο περιλάμβανε περισσότερες από 140 εικονογραφήσεις που εκδόθηκε από την Headline Publishing. Έχει επίσης συνεργαστεί με εταιρείες όπως οι Chanel/Departures Magazine για να εικονογραφήσει διαδικτυακά τη κολεξιόν του 2017 The Chanel Cruise στην Αβάνα της Κούβας. Συνεργάστηκε, επίσης, με τις Haagen-Dasz, BMW και Pepsi Cola. Το εικονογραφημένο βιβλίο του Lubna and Pebble που αναφέρεται εμμέσως στην προσφυγική κρίση (γραμμένο από τη Wendy Meddour) επιλέχθηκε από το περιοδικό TIME ως ένα από τα 10 καλύτερα εικονογραφημένα βιβλία του 2019. Τα εικονογραφημένα βιβλία του από τους οίκους Bloomsbury Publishing και Oxford University Press έχουν εκδοθεί σε 22 χώρες.

 

Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου μέσω ανακοίνωσης που εξέδωσε πριν μερικές ώρες, ζητά την απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος 85/2022 που αφορά τις Καλλιτεχνικές Σχολές της χώρας. 

Πιο συγκεκριμένα αναφέρει:

"Οι καλλιτεχνικές σπουδές στη χώρα μας βρίσκονται διαχρονικά εντός ενός ομιχλώδους νομοθετικού τοπίου. Ένα τοπίο το οποίο διαμορφώθηκε μέσα από αλλεπάλληλες νομοθετικές πρωτοβουλίες από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες οι οποίες περισσότερο περιέπλεκαν παρά ξεδιάλυναν την κατάσταση. Το πρόσφατο προεδρικό διάταγμα δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα διατείνεται ότι επιλύει.

Οι όποιες πρωτοβουλίες νομοθετικού εξορθολογισμού της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στη χώρα μας οφείλουν να έχουν ως αφετηρία την προάσπιση  των εργασιακών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών που έχουν περάσει μέσα από αυτό το εκπαιδευτικό πλαίσιο και οι οποίοι, βάσει του πρόσφατου διατάγματος, βρίσκονται παντελώς εκτεθειμένοι. 

Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή τον δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα 85/2022. Θεωρούμε επιτακτική την απόσυρση του εν λόγω διατάγματος και την εκκίνηση μιας ουσιαστικής διαβούλευσης για τις καλλιτεχνικές σπουδες στη χώρα μας. 

Η Ε.Α.Κ. θα συνδράμει με θετικό πνεύμα σε κάθε πρωτοβουλία θεσμικής στήριξης και αναβάθμισης των σπουδών των παραστατικών τεχνών και των σπουδών κινηματογράφου στην Ελλάδα καθώς αυτές αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου ο σύγχρονος πολιτισμός μας να συνεχίσει να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην κοινωνία μας, την εθνική οικονομία και τη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή."

Το ΔΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου,

Λευτέρης Χαρίτος, Πρόεδρος

Ελένη Κοσσυφίδου, Αντιπρόεδρος

Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Αντιπρόεδρος

Ζαχαρίας Μαυροειδής, Γεν. Γραμματέας

Βίκυ Μίχα, Ταμίας

Γιούρι Αβέρωφ, Μέλος

Μιχάλης Κωνσταντάτος, Μέλος

 

Κάθε προηγούμενο ρεκόρ του ERTFLIX έσπασε η νέα σειρά της ΕΡΤ1 «Το βραχιόλι της φωτιάς», που ανέβηκε στην ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ από την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου έως και την Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2023. Μπορεί να μοιάζει απίστευτο, αλλά τα οχτώ επεισόδια της σειράς κατέγραψαν περισσότερες από 1 εκατομμύριο θεάσεις σε μόλις μία εβδομάδα, εκτινάσσοντας την επισκεψιμότητα του ERTFLIX κατά 49% σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη εβδομάδα.

Συγκεκριμένα -και σύμφωνα πάντα με το διεθνές λογισμικό Youbora- που καταγράφει την τηλεθέαση του ΕRTFLIX, «Το βραχιόλι της φωτιάς» σε μια εβδομάδα είχε συνολικά 1.026.279 θεάσεις, με το απόλυτο ρεκόρ να σημειώνεται την προηγούμενη Κυριακή,  καθώς τότε καταγράφηκαν 226.125 προβολές των επεισοδίων της.

Εξίσου εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι το 50% των θεάσεων δεν έγιναν μέσω τηλεόρασης, αλλά από άλλες συσκευές (υπολογιστές, τάμπλετ, κινητά τηλέφωνα κ.λπ.), γεγονός που επιβεβαιώνει ότι και στην Ελλάδα αρχίζει να επικρατεί, πλέον, η νέα διεθνής τάση, που θέλει τους πολίτες να επιλέγουν όχι μόνον τον χρόνο, αλλά και τον τρόπο παρακολούθησης των αγαπημένων τους προγραμμάτων. Όπως φαίνεται και από τα στοιχεία του Youbora, σχεδόν ένας στους τέσσερις πολίτες, και συγκεκριμένα το 23%, παρακολούθησαν «Το βραχιόλι της φωτιάς» από το κινητό τους τηλέφωνο!

Η μεγάλη επιτυχία της σειράς, που αφηγείται την ιστορία μια εβραϊκής οικογένειας της Θεσσαλονίκης από το 1917 ώς το 1962, επιβεβαιώνεται και από τα διθυραμβικά σχόλια που έχει ήδη λάβει στα Social Media, με τους πολίτες, μάλιστα, που παρακολούθησαν τα επεισόδια να δημιουργούν μόνοι τους το χάσταγκ της σειράς πριν αυτό γίνει γνωστό από την ΕΡΤ!

Είναι αξιοσημείωτο, τέλος, ότι η ΕΡΤ έλαβε εκατοντάδες τηλεφωνήματα από πολίτες που ζητούσαν να παραμείνει για λίγες ακόμη ημέρες στο ERTFLIX, καθώς δεν πρόλαβαν να την ολοκληρώσουν. Kάτι που θα γίνει, αλλά από τα τέλη αυτής της εβδομάδας, καθώς από το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου και κάθε Σάββατο, η σειρά θα αρχίσει να μεταδίδεται από την ΕΡΤ1, στις 10 το βράδυ, με την πρεμιέρα, μάλιστα, να επιφυλάσσει στους τηλεθεατές διπλό επεισόδιο. 

«Το βραχιόλι της φωτιάς» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Βεατρίκης Σαΐας-Μαγρίζου, τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Γκικαπέππας και το σενάριο είναι των Νίκου Απειρανθίτη και Σοφίας Σωτηρίου.


 

Η φιλμογραφία του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, τα εξαιρετικά Νύχτα της 12ης και Συνωμοσία του Καΐρου σε Α’ αποκλειστική προβολή, νέα Big Shorts και το Μεσοκαλόκαιρο του Άρι Άστερ, έρχονται μεταξύ άλλων στην πλατφόρμα του Cinobo. 

 Ο Φεβρουάριος στο Cinobo φέρνει κοντά το παρελθόν με το μέλλον. Η συλλογή του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ περιλαμβάνει κλασικά αριστουργηματικά policier, θρύλους του γαλλικού σινεμά (βλέπε Ντελόν, Μπελμοντό, Ντενέβ, Μοντάν) και τη μοναδική ατμόσφαιρα του «ποιητή του υποκόσμου». Ενώ στο δεύτερο αφιέρωμα Big Shorts σε δημιουργούς μικρού μήκους, μετά τον Βασίλη Κεκάτο φιλοξενείται για δύο και μόνο μήνες στην πλατφόρμα, η φιλμογραφία του σκηνοθετικού διδύμου της Λήδας Βαρτζιώτη και του Δημήτρη Τσακαλέα. Ανάμεσα στις ταινίες τους το 24 Hours with a Jock (While he is Trying to Buy Weed in a Pandemic) με τον Γιώργο Λέντζα, σε αποκλειστική πρεμιέρα. 

Σε Α' αποκλειστική προβολή έρχεται στο Cinobo το αστυνομικό θρίλερ Η Νύχτα της 12ης του Ντομινίκ Μολ, με επιρροές από Zodiac και Μνήμες Φόνων, και η καθηλωτική και βραβευμένη στις Κάννες, Συνωμοσία του Καΐρου, του Ταρίκ Σαλέχ (Κάιρο Εμπιστευτικό). Μαζί με αυτά, οι Μαγνητικοί Παλμοί του Βενσάν Μαέλ Καρντονά, ένα ζωηρό ερωτικό γράμμα στην αναλογική τεχνολογία, καθώς και μια απενοχοποιημένη απεικόνιση της μοναδικής ηδονιστικής club κουλτούρας του Βερολίνου, στο EX του Γιώργου Μαρκάκη.

Ανάμεσα στις υπόλοιπες ταινίες του μήνα, ξεχωρίζει το λατρεμένο του κοινού folk horror Μεσοκαλόκαιρο του Άρι Άστερ, ένας εορτασμός της Ημέρας του Αγ. Βαλεντίνου όπως μόνο το Cinobo ξέρει να κάνει, Η Χήρα του βετεράνου Νιλ Τζόρνταν με την Ιζαμπέλ Ιπέρ σε μεγάλη φόρμα, το νεο-γουέστερν του Ντέιβιντ Μακένζι Πάση Θυσία με τον Τζεφ Μπρίτζες, το αυθάδικο Και Γ... το Χόλιγουντ! του μοναδικού Τζον Γουότερς, αλλά και μια από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών: το Ραν του Ακίρα Κουροσάβα. 

Συλλογές - Αφιερώματα

Φιλμογραφία Ζαν-Πιέρ Μελβίλ

Με 5 κλασικά αριστουργήματα της φιλμογραφίας του, κάπου ανάμεσα στη Νουβέλ Βαγκ και στο φιλμ νουάρ, οι ιστορίες παρανόμων του Μελβίλ καθηλώνουν μέχρι και σήμερα, έχοντας υπάρξει μερικές από τις πιο επιδραστικές ταινίες του ευρωπαϊκού σινεμά. Αλέν Ντελόν, Κατρίν Ντενέβ, Ιβ Μοντάν, Ζαν-Πολ Μπελμοντό κι άλλοι θρύλοι του γαλλικού σινεμά, πρωταγωνιστούν. Από τις 10 Φεβρουαρίου στο Cinobo.


Big Shorts: Λήδα Βαρτζιώτη & Δημήτρης Τσακαλέας

Στην ενότητα του Cinobo με τίτλο Big Shorts όπου παρουσιάζονται έλληνες δημιουργοί ταινιών μικρού μήκους, φιλοξενείται για δύο και μόνο μήνες η φιλμογραφία του σκηνοθετικού διδύμου της Λήδας Βαρτζιώτη και του Δημήτρη Τσακαλέα. Από τις 20 Φεβρουαρίου στο Cinobo.

Σχετικά με το Cinobo
Το Cinobo είναι η ελληνική streaming πλατφόρμα και εταιρία διανομής που ειδικεύεται στον ανεξάρτητο και arthouse κινηματογράφο. Ιδρύθηκε το 2020, έχει παρουσία σε Ελλάδα και Κύπρο και όραμά του είναι να φέρει το “μεγάλο σινεμά, σε όλες τις οθόνες”, συγκεντρώνοντας προσεκτικά επιλεγμένο κινηματογραφικό περιεχόμενο από όλο τον κόσμο και την Ελλάδα που είναι συχνά διάσπαρτο ή και δυσεύρετο. Σήμερα, το Cinobo δίνει πρόσβαση στον μεγαλύτερο κατάλογο ανεξάρτητου κινηματογράφου μέσω μιας εκτενούς επιμελημένης online ταινιοθήκης για όλες τις διαθέσεις. Η πρόσβαση στην πλατφόρμα είναι δυνατή από εφαρμογή σε Smart TV, smartphone και tablet και μέσω του cinobo.com σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ο χρήστης έχει τη δυνατότητα δωρεάν δοκιμής για 14 ημέρες και έκτοτε με 7.99€/ μήνα, δίχως μακροχρόνιες δεσμεύσεις, έχει απεριόριστη πρόσβαση σε όλο τον κατάλογο, με δυνατότητα παρακολούθησης από 2 οθόνες ταυτόχρονα και δυνατότητα προβολής εκτός σύνδεσης.

 

Δύο ξεχωριστοί δημιουργοί που αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο θα συναντηθούν φέτος στο 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μέσα από δύο συναρπαστικά αφιερώματα. Ο ένας είναι από την Ελλάδα, ο άλλος από την Αυστρία, ωστόσο και οι δύο εξερευνούν την αλήθεια, τα όρια και τις αθέατες όψεις του κόσμου μας. Το αφιέρωμα στον αγαπημένο ντοκιμαντερίστα Σταύρο Ψυλλάκη αποκαλύπτει ιστορίες διπλανών μας ανθρώπων που συχνά ζουν και βιώνουν οριακές καταστάσεις, ενώ οι ταινίες του ριζοσπαστικού δημιουργού Νικολάους Γκεϊρχάλτερ σκιαγραφούν την καταστροφική επιθυμία του ανθρώπου να θέσει υπό έλεγχο τον πλανήτη. Το Φεστιβάλ τιμά και τους δύο δημιουργούς με Χρυσό Αλέξανδρο.

Σταύρος Ψυλλάκης

Το Φεστιβάλ πραγματοποιεί αφιέρωμα σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές του ελληνικού ντοκιμαντέρ, τον σκηνοθέτη και παραγωγό Σταύρο Ψυλλάκη.  Οι ταινίες του, βαθιά ανθρώπινα υπαρξιακά δοκίμια, παρατηρούν τον κόσμο που μας περιβάλλει και εξερευνούν  τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών του. Ο σκηνοθέτης, δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης με τους «ήρωές» του, παρατηρεί και προσεγγίζει με διεισδυτική ματιά το θέμα του και αναδεικνύει τις κρυμμένες αλήθειες τους, φτιάχνοντας παράλληλα ένα μοναδικό πορτρέτο της σύγχρονης Ελλάδας. Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα προβληθούν δέκα ντοκιμαντέρ του, ενώ σε ειδική εκδήλωση το Φεστιβάλ θα του απονείμει τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο.

Ο Σταύρος Ψυλλάκης θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη, θα συνομιλήσει με το κοινό στις προβολές των ταινιών του, ενώ θα συμμετάσχει και σε μια ανοιχτή συζήτηση, στο πλαίσιο του αφιερώματος στο ντοκιμαντέρ της παρατήρησης.

Οφειλή (2021)

«Ο κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε στη ζωή μας είναι ένα ταξίδι και πολλές φορές νιώθουμε από την αρχή αν θα ταξιδέψουμε μαζί του πρώτη θέση ή χωρίς αποσκευές και με άδειες τσέπες». Ο Αλέκος Ζούκας είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα αγαπητός, γλεντζές και ταυτόχρονα βαθιά σκεπτόμενος και στοχαστικός. Ένας άνθρωπος που δύσκολα τον ξεχνάς αν τον γνωρίσεις. Στην ταινία, τα ταξίδια του σκηνοθέτη με τον Αλέκο Ζούκα και τους φίλους του στην Πυρσόγιαννη εναλλάσσονται με τις εκμυστηρεύσεις του Αλέκου για την εμπειρία του με τον καρκίνο. Ένα εγκώμιο στη φιλία από έναν άγγελο αμαρτωλό.

Η φωτογραφία μου (2020)

Η ολιγόλεπτη μικρού μήκους ταινία του Σταύρου Ψυλλάκη γυρίστηκε στη διάρκεια της καραντίνας, μετά από ανάθεση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του πρότζεκτ Spaces, εμπνευσμένο από το βιβλίο «Χορείες χώρων» του Ζωρζ Περέκ. Οι σκηνοθέτες που συμμετείχαν στο πρότζεκτ γύρισαν τις ταινίες μέσα στο σπίτι τους, καταθέτοντας το δικό τους επίκαιρο κινηματογραφικό σχόλιο για την πρωτόγνωρη κατάσταση που βίωσε ο πλανήτης. «Παλιά, θυμάμαι, όταν μου ζητούσαν μια φωτογραφία μου -να με βλέπουν και τις ώρες που δεν ήμασταν κοντά- τους έλεγα θα σας δώσω μια φωτογραφία της βιβλιοθήκης μου» αναφέρει ο Σταύρος Ψυλλάκης. «Νόμιζα πως ήμουν τα βιβλία που λάτρευα. Σήμερα, μεγάλος πια, διερωτώμαι αν το πρόσωπό μου, δικιά μου αποκλειστικά ευθύνη και όχι κάποιας τυχαίας φυσικής εύνοιας, είναι τα βιβλία που λάτρεψα...».

ΓΙΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΥΣ συναντήσεις με τον Γιώργο Μανιάτη (2019)

Ο Γιώργος Μανιάτης (1939-2018), λεγεωνάριος στην Αλγερία στα 18 του, συγγραφέας και μουσικός στη συνέχεια, ορίζει τον εαυτό του ως «δημόσιο κίνδυνο». Η ταινία δεν είναι μια βιογραφία του Μανιάτη. Αναζητά την περιπέτεια της ψυχής του, μιας συνείδησης σε διαρκή εγρήγορση, εμπρηστικής και αυτοπυρπολούμενης. «Αλλάζει τη ζωή, όποιος αλλάζει ζωή» μας λέει.

Ολυμπία (2015)

Η Ολυμπία, 33 χρονών και 3 μηνών έγκυος, μαθαίνει πως έχει καρκίνο στον πνεύμονα. Μετά από πολλές αμφιταλαντεύσεις και δυσκολίες, θα κρατηθεί το έμβρυο και θα γεννηθεί ένα υγιέστατο μωρό, ο Παναγιώτης. Τέσσερις μήνες μετά τον τοκετό και ενώ ο καρκίνος καλπάζει, ο σκηνοθέτης και το συνεργείο της ταινίας θα μείνει για 4 μέρες κοντά στην Ολυμπία και την οικογένεια της.

Μικρές ιστορίες Ρομά (2014)

Η Αθανασία, ο Θόδωρος, ο Γιώργος, η Χρυσούλα ζουν και κινούνται στο Ζεφύρι, στο Μενίδι και στην ευρύτερη περιοχή. Δεν μένουν πια σε τσαντίρια και καταυλισμούς, αλλά σε ένα σύγχρονο αστικό περιβάλλον, ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του. Μέσα από μικρές ιστορίες που μας αφηγούνται για τη ζωή τους, ξεδιπλώνει σιγά, σιγά ο καθένας τους, τη δική του, ιδιαίτερη, προσωπικότητα. Γίνονται πρόσωπα με όνειρα, ελπίδες και απογοητεύσεις.

Το δίλημμα (2013)

Ο Γιάννης Μπεχράκης και ο Λευτέρης Πιταράκης έχουν καταγράψει με τη φωτογραφική τους μηχανή σημαντικά πολεμικά γεγονότα και στιγμές που σημάδεψαν την ανθρωπότητα. Το δίλημμα εστιάζει στο ρόλο του φωτορεπόρτερ και στα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν σε καταστάσεις πολέμου και ακραίας βίας. Αυτοτελές επεισόδιο από την τηλεοπτική σειρά «Οπτική γωνία» της ΕΡΤ.

ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο (2012)

«Συμβιώνοντας με τον καρκίνο είναι μια συγκλονιστική εμπειρία αυτογνωσίας σ’ ένα υποθηκευμένο μέλλον. Ένα μοναδικό σημείο ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Ο καρκινοπαθής πορεύεται μεταξύ μιας εσωτερικότητας, αυτογνωσίας, εγρήγορσης, εξαιρετικής ευαισθησίας και παράνοιας, βαδίζοντας προς τα πίσω με διεισδυτικό βλέμμα και οξύτατη προσοχή» - Ιωάννα Καρυστιάνη. Με αφετηρία γιατρούς και προσωπικό του αντικαρκινικού νοσοκομείου Μεταξά που πάσχουν οι ίδιοι από καρκίνο, παρακολουθούμε αυτήν τη ξεχωριστή ομάδα ασθενών καθώς συνεχίζουν να εργάζονται στο νοσοκομείο. Από το σοκ της πρώτης φοράς που το ακούει κάποιος, έως την εμπειρία του «...έμαθα να ακούω το χρόνο», ο καρκίνος από απειλή θανάτου γίνεται δάσκαλος ζωής γι’ αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο προσθέτοντας χρόνια στη ζωή τους, αλλά και προσθέτοντας Ζωή στα χρόνια τους.

Μυλωνογιάννη 120, Χανιά (2011)

«Το ’81 ξεκίνησα να δουλεύω, μαζί με το Νίκο, σε αυτή τη δουλειά. Πέρασαν, σαν να ’ναι χθες, 30 χρόνια. Μου αρέσει πάρα πολύ η συναναστροφή εδώ με τον κόσμο, η πλάκα που κάνουμε. Δεν οικονομήσαμε, αλλά ήταν όμορφα». Ο Νίκος και ο Θοδωρής έχουν ένα συνεργείο που επισκευάζει βέσπες στα Χανιά. Λίγο πριν βγουν στη σύνταξη, με τα χέρια στα γράσα και τα ρουλεμάν, μας φιλοξενούν στην καθημερινότητά τους. Αυτοτελές επεισόδιο από την τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ «Docville».

Άλλος δρόμος δεν υπήρχε (2009)

Στη Κρήτη ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού επιβίωσε ακόμα και όταν ο Εμφύλιος τελείωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι αντάρτες αυτοί, παράνομοι και επικηρυγμένοι, κρύβονταν για 14 περίπου χρόνια στον Νομό Χανίων, ανασυγκροτώντας τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ. Το 1962 έξι από αυτούς δραπέτευσαν και, μέσω Ιταλίας, έφτασαν στην Τασκένδη. Επαναπατρίστηκαν όλοι τους το 1976, διαγραμμένοι από το Κόμμα. Οι τρεις ζουν και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα της ταινίας. Παρακολουθούμε την ιστορία κάποιων ανθρώπων σε απίστευτες για τα σημερινά δεδομένα συνθήκες, οι οποίοι δίνουν έναν αγώνα αξιοπρέπειας και ένα παράδειγμα στάσης ζωής, δυσεύρετα στην εποχή μας. «Πρωταγωνιστές» και «αφανείς» ήρωες αυτής της ιστορίας, πέρα από ιδεολογίες, ενσαρκώνουν κάτι πολύ σημαντικό: βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο και στην αξιοπρέπειά του.

Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν (2000)

Ψυχιατρείο Χανίων. Μια ομάδα ασθενών μάς φιλοξενεί στην «Εκκλησία του Δήμου», το χώρο που καθημερινά συναλλάσσονται και συνομιλούν, εκεί που άλλος ζητάει κατοστάρικο κι άλλος ζητάει λόγο. Στο χώρο που καθημερινά διαχειρίζονται την ομορφιά τους και τη σχέση τους καλά. Μια άλλη ομάδα, πρώην χρόνιων ασθενών, εκτός Ψυχιατρείου πλέον, βιώνει μια επίπονη διαδικασία κοινωνικής επανένταξης και αποτολμά, ένα εβδομαδιαίο ταξίδι στη Δανία. Η ταινία, μέσα από τον παράλληλο λόγο των δύο ομάδων, προσπαθεί ν΄ ακούσει το λόγο της τρέλας, κάτω από το χαώδες παραλήρημά της, κρούστα μιας βαθιάς θάλασσας. Προσπαθεί να δει τη δραματική σύγκρουση του ανθρώπου με την τρέλα, στη βαθύτατη απόγνωση και απόλυτη αμφιβολία για κάθε όψη του είναι που εμπεριέχει. Αν τη ζωή μας κυκλώνει ο θάνατος, τη διανοητική μας υγεία γυροφέρνει η παραφροσύνη. Στην τρέλα, ο άνθρωπος νιώθει πώς δεν έχει να επιστρέψει πουθενά. Δεν είναι πια. Ήταν.

Νικολάους Γκεϊρχάλτερ

Το δεύτερο αφιέρωμα του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα συστήσει στο κοινό έναν σπουδαίο ντοκιμαντερίστα: τον πολυπράγμονα αυστριακό δημιουργό Νικολάους Γκεϊρχάλτερ / Nikolaus Geyrhalter, ο οποίος μετουσιώνει την πραγματικότητα σε κινηματογραφικά έργα τέχνης. Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα προβληθούν εννέα ταινίες, ενώ στον σκηνοθέτη θα απονεμηθεί τιμητικός Χρυσός Αλέξανδρος. Μέσα από περίτεχνα, λεπτομερή πλάνα και γεωμετρικές συνθέσεις, ο δημιουργός καταγράφει τη διαρκή πάλη ανθρώπου - φύσης και τις ολέθριες συνέπειες του δυτικού τρόπου ζωής.

Ο πολυβραβευμένος δημιουργός θα παραδώσει masterclass στο πλαίσιο του αφιερώματος «Η τέχνη της πραγματικότητας: πέρα από την παρατήρηση», στο οποίο θα μοιραστεί με το κοινό τον τρόπο με τον οποίο εκείνος αντιλαμβάνεται, παρατηρεί και καταγράφει τον κόσμο.

Matter out of place (2022)

Απορρίμματα στις ακτές, στα βουνά, στον βυθό των ωκεανών, βαθιά μέσα στο υπέδαφος της Γης. Ο όρος «ύλη εκτός τόπου» παραπέμπει στα αντικείμενα που βρίσκονται σε μέρη όπου δεν ανήκουν. Και στα μέρη όπου ταξιδεύει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, υπάρχουν σίγουρα πολλά τέτοια αντικείμενα. Μέσα από ένα λεπτοδουλεμένο ψηφιδωτό από μοναδικές εικόνες, ο σκηνοθέτης φέρνει στο φως τις τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων που έχουν κατακλύσει τον πλανήτη: από τις βουνοκορφές της Ελβετίας μέχρι τις ακτές της Ελλάδας και της Αλβανίας, κι από το εσωτερικό ενός αποτεφρωτήρα απορριμμάτων στην Αυστρία μέχρι το Νεπάλ, τις Μαλδίβες και την έρημο της Νεβάδα. Ένα ντοκιμαντέρ για τα απορρίμματα που δημιουργεί ο άνθρωπος, τα οποία μας περιβάλλουν σε κάθε σημείο και στιγμή της ζωής μας. Ένα κινηματογραφικό ταξίδι που αποτυπώνει τον συνεχή αγώνα της ανθρωπότητας να θέσει υπό έλεγχο τις τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων που παράγει η ίδια σε καθημερινή βάση. Αποκομιδή, τεμαχισμός, καύση και ταφή απορριμμάτων, ένας αληθινός φαύλος κύκλος που υποτίθεται πως δίνει λύση σε ένα οικουμενικό πρόβλημα που όλο και γιγαντώνεται. 

Homo Sapiens (2016)

Mια ταινία για την αναπόδραστη μοίρα και την εύθραυστη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης, για το τέλος της βιομηχανικής εποχής, αλλά και για το σημαίνει τελικά να είσαι άνθρωπος. Τι θα απομείνει από τις ζωές μας όταν αποχωρήσουμε από αυτό τον κόσμο; Αδειανοί χώροι, ερείπια, πόλεις που τις έχει καταπιεί η βλάστηση, ρωγμές στους δρόμους. Η φύση θα επαναδιεκδικήσει τις περιοχές που αρπάξαμε από εκείνη για να ζήσουμε, εγκαταλειμμένες και παρηκμασμένες πια, όταν η ανθρωπότητα θα αποτελεί πλέον μακρινή ανάμνηση. 

Earth (2015)

Αν δεχτούμε ότι η Γη αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό, τότε το έδαφος είναι το πιο ευαίσθητο όργανό της. Εδώ και αιώνες, το ανθρώπινο είδος, ο μεγαλύτερος αστάθμητος παράγοντας και η πιο καταστρεπτική δύναμη του οικοσυστήματος, πληγώνει ακατάπαυστα το «δέρμα» της Γης. Κάθε χρόνο, με κάθε μέσο, φτυάρια, εκσκαφείς ή δυναμίτη, δισεκατομμύρια τόνοι από το γήινο έδαφος μετακινούνται και αποκόπτονται από το φυσικό τους περιβάλλον. Ένα διεισδυτικό ντοκιμαντέρ που επισκέπτεται ορυχεία, λατομεία και εργοτάξια, αποτυπώνοντας τις ουλές που προκαλεί ο άνθρωπος στην επιφάνεια του πλανήτη. Ένα σήμα κινδύνου που εκπέμπει σε επτά κεφάλαια, προειδοποιώντας για τις ολέθριες συνέπειες που μας περιμένουν.

7915 KM (2008)

Ένα υπερθέαμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού που σηκώνει έναν κουρνιαχτό σκόνης στο πέρασμά του. Ακολουθώντας τη διαδρομή του Ράλι Ντακάρ, το 2007, το ντοκιμαντέρ ανακαλύπτει την ποικιλομορφία που χαρακτηρίζει την Αφρική του σήμερα, σε ένα οδοιπορικό που διασχίζει το Μαρόκο, τη Δυτική Σαχάρα, τη Μαυριτανία, το Μάλι και τη Σενεγάλη. Φέρνοντας στο φως τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που γεννούν εντάσεις στην περιοχή, η ταινία εξερευνά τις προκαταλήψεις που συναντά κανείς τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αφρική. Παράλληλα, λειτουργεί ως γέφυρα επικοινωνίας, μέσα από ιστορίες της καθημερινής ζωής και εργασιακής πραγματικότητας, αλλά και μέσα από τις κοινές ελπίδες και έγνοιες που μοιραζόμαστε όλοι ανεξαιρέτως. Χωρίς να παραγνωρίζει τη ζοφερή πραγματικότητα, η ταινία υφαίνει έναν φόρο τιμής στην ανθρώπινη ύπαρξη και αμφισβητεί τις βαθιά ριζωμένες βεβαιότητες, θίγοντας παράλληλα τις ευρωπαϊκές ευθύνες σε πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αφρική.

Our daily bread (2005)

Καλώς ήρθατε στον κόσμο της βιομηχανικής παραγωγής τροφίμων και της κτηνοτροφίας υψηλής τεχνολογίας. Μέσα από τον ρυθμό που δίνουν οι ιμάντες μεταφοράς και οι πελώριες μηχανές, η ταινία παρατηρεί, δίχως να σχολιάζει, τα μέρη όπου παράγονται τα τρόφιμα στην Ευρώπη: ογκώδεις χώροι, σουρεαλιστικά τοπία και παράξενοι ήχοι, ένα ψυχρό βιομηχανικό περιβάλλον που αφήνει ελάχιστα περιθώρια ελιγμών. Άνθρωποι, ζωντανά, καλλιέργειες και μηχανές διαδραματίζουν έναν βοηθητικό ρόλο στα logistics του συστήματος που εξασφαλίζει στην κοινωνία το βιοτικό της επίπεδο. Το ταμπλό βιβάν ενός λουκούλειου γεύματος που δεν είναι πάντα εύκολο στη χώνεψη, στο οποίο είμαστε όλοι συνδαιτυμόνες. Μια πολύτιμη, απολαυστική και διεισδυτική κινηματογραφική εμπειρία που ωθεί το κοινό να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. 

Elsewhere (2001)

To έτος 2000, κάπου αλλού. Δώδεκα μήνες, δώδεκα επεισόδια. Εβδομάδες, ημέρες, στιγμές που αποτυπώνουν διαφορετικούς τρόπους ζωής. Παράδοση και αλλαγή. Άνθρωποι από διαφορετικά πολιτισμικά και γεωγραφικά σημεία αναφοράς. Μια ταινία για τη ζωή τους, ένα ταξίδι μέσα από φωνές και ήχους που έρχονται από κάπου αλλού, χωρίς κανένα πρόσθετο σχολιασμό. Τοπία, όψεις του κόσμου, όψεις της ζωής: έρημος, χιόνια, κοιλάδες, ζούγκλες, παγετοί, τροπικά δάση, πετρώδη τοπία, βάλτοι, βουνά, η θάλασσα, μια ατόλη στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ένας φόρος τιμής στην ανθρωπότητα, στις αρχές του 21ου αιώνα. 

Pripyat (1999)

Μετά την καταστροφή του 1986, μία απαγορευμένη ζώνη ασφαλείας 300 χιλιομέτρων δημιουργήθηκε γύρω από τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, ενώ την ίδια στιγμή 116.000 άτομα απομακρύνθηκαν από την περιοχή. Το Pripyat σκιαγραφεί το πορτρέτο των ανθρώπων που εξακολουθούν να ζουν και να εργάζονται εκεί, καθώς και εκείνων που έχουν επιστρέψει. Πώς είναι η ζωή για αυτούς τους ανθρώπους, δίπλα στον αόρατο και ακατανόητο κίνδυνο της ραδιενέργειας; Πώς αντιμετωπίζουν τις συνέπειες ενός ατυχήματος που είχε θεωρηθεί στατιστικά απίθανο; Τέσσερις πρωταγωνιστές μοιράζονται τις ιστορίες τους, αφήνοντάς μας να ρίξουμε μια ματιά στην καθημερινότητα που βιώνουν. 

The year after Dayton (1997)

Ένα ημερολόγιο του πρώτου χρόνου μετά την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας στη Βοσνία. Τρεις ανθρώπινες ιστορίες ξεδιπλώνονται με φόντο έναν πόλεμο που εξακολουθεί να γίνεται αισθητός ακόμη και μετά το τέλος του. Τρεις ιστορίες για την πιθανότητα μιας ειρηνικής συνύπαρξης, η οποία πολλές φορές καταλήγει αδύνατη. Ο Ράικο, ένας σέρβος μηχανικός, και η οικογένειά του αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σπίτι τους για δεύτερη φορά. Ο Νέρμιν, ένας ηθοποιός που έχασε και τα δυο του πόδια στον πόλεμο, μπορεί και να έχει την ευκαιρία να μάθει έναν καινούργιο ρόλο στη ζωή. Ο Χαλίντ, ένας βοσκός από την περιοχή που βρίσκεται στον έλεγχο των Μουσουλμάνων, ρισκάρει τη ζωή του για να επισκεφτεί ορισμένους στη δυτική (κροατική) πλευρά του Μόσταρ. 

Washed Ashore (1994)

H ζωή στον Δούναβη καθορίζεται κατά βάση από δύο παράγοντες: τον ίδιο τον ποταμό και τη συχνά παράξενη ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που κατοικούν στις όχθες του, οι οποίοι σχηματίζουν ένα πολυσύνθετο μωσαϊκό: ψαράδες και φύλακες νεκροταφείων, βουδιστές μοναχοί, παραθεριστές στο Νησί του Δούναβη, βετεράνοι ναυτικοί και στρατιώτες, όλοι τους αναγκασμένοι να κολυμπήσουν κόντρα στο πανίσχυρο ρεύμα που τους έχει παρασύρει. Η ταινία αφηγείται τις ιστορίες τους και αποκαλύπτει τις επιθυμίες τους, αποτυπώνοντας ένα απόκοσμα γαλήνιο σκηνικό. 

 

Επτά διαφορετικές ιστορίες στη σύγχρονη Ελλάδα. Ιστορίες όπου οι ήρωες τους προσπαθούν να εξαγνιστούν μέσω της αγάπης.

 Ένας μοναχός ηγείται μιας πομπής. Ένα κορίτσι διασώζεται από την πορνεία. Δύο κολεγιόπαιδα γίνονται δράστες βίαιων περιστατικών. Ένας ηλικιωμένος πέφτει θύμα μιας αστυνομικού. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να αποκαταστήσει τη σχέση του. Μια γυναίκα εκφράζει τον θυμό της σε έναν δημόσιο υπάλληλο. Ένας άνδρας απάγει τον καλύτερο του φίλο. Επτά διαφορετικές ιστορίες για την αγάπη στη σύγχρονη Ελλάδα, από ανθρώπους που την αναζητούν, τη βρίσκουν, τη χάνουν.

Το ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ κλείνει την τριλογία της κρίσης (Γραμμές, Εξορία) του Μαζωμένου. Αφηγείται επτά ιστορίες ακραίας αγάπης, με τους ήρωες τους να επιδιώκουν μέσω αυτής τον... εξαγνισμό. Πρόκειται για ένα σουρεαλιστικό δράμα με στοιχεία μαύρης κωμωδίας.

Σημείωμα του σκηνοθέτη Βασίλη Μαζωμένου

"Καθαρτήριο. Ο τίτλος θυμίζει Μεσαίωνα. Θυμίζει ψυχές, βασανισμό, αιώνιο θάνατο ή αιώνια λύτρωση. Πόσο μακριά αλλά και πόσο κοντά στην εποχή μας. Μια εποχή πανδημίας και διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Η ταινία, μέσα από αυτές τις επτά ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο τρόπο, προσπαθεί να δείξει αυτήν την τρέλα που επικρατεί στις μέρες μας, έχοντας όμως μια σταθερά: την αγάπη. Αυτήν την αγάπη αναζητούν όλοι οι ήρωες των ιστοριών, σαν ένα καταφύγιο. Και ακόμα κι αν δεν τους δίνεται ή δεν τους ανήκει πραγματικά, την αρπάζουν όπως ο διψασμένος στην έρημο αρπάζει ένα μπουκάλι για την τελευταία σταγόνα νερού."


FILM CREDITS / INFO

 Τίτλος: Καθαρτήριο

Είδος: Μυθοπλασία  (Δράμα / Μαύρη Κωμωδία)

Διάρκεια: 95΄ | Πρωτότυπη Γλώσσα: Ελληνικά

*H TAINIA EINAI ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 15 ΕΤΩΝ

Σύνοψη ταινίας: Επτά ιστορίες ακραίας αγάπης στη σύγχρονη Ελλάδα.  

Ηθοποιοί /  Συντελεστές 

Ερμηνευτές:  Μαρία Ζορμπά, Θοδωρής Κατσαφάδος, Γιάννης Κοκιασμένος, Κώστας Μπάρας, Νεφέλη Κουρή, Βαγγέλης Ψωμάς, Ανδρέας Νάτσιος, Αγγελική Καρυστινού, Adrian Frieling, Ηλέκτρα Γεννατά, Νίκος Παντελίδης, Θανάσης Χαλκιάς,  Μαρία Καρακίτσου, Χρήστος Ζαχάρωφ, Δημήτρης Φουρλής, Χριστίνα Σωτηρίου, Στέφανος Κακαβούλης, Αλέξιος Κοτσώρης, Δημήτρης Σιγανός, Natalie Pawloff, Κατερίνα Τσάση, Δημήτρης Μωραΐτης, Άννα Γούλα

Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαζωμένος  

Σενάριο: Βασίλης Μαζωμένος, Βασίλης Γουδέλης 

Φωτογραφία: Φώτης Μήτσης GSC

Μοντάζ: Αλέξανδρος Χριστάρας, Εύη Λόη / Πρωτότυπη Μουσική: DNA

Ήχος: Αντώνης Σαμαράς / Σχεδιασμός Ήχου: Κώστας Χρυσόγελος    

Σκηνικά: Δήμητρα Παναγιωτοπούλου / Ενδυματολογία: Σοφία Κατσούρα   

Παραγωγοί: Βασίλης Μαζωμένος, Πάνος Παπαδόπουλος 

Συμπαραγωγός: Κωνσταντίνος Αλατάς  

Μια παραγωγή των: Horme Pictures, Prosenghisi Film & Video,

ERT, Alatas films

Με την υποστήριξη: Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων (EKOME)

Η φεστιβαλική πορεία της ταινίας μέχρι σήμερα

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκαν τα επίσημα διαγωνιστικά προγράμματα του 43ου διεθνούς φεστιβάλ του Πόρτο | FANTASPORTO 2023, όπου ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα όπως των Krzysztof Zanussi και Milcho Manchevski βρίσκουμε και το Καθαρτήριο, τη νέα ταινία του Βασίλη Μαζωμένου.

Παράλληλα, και μετά την ελληνική πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Νοέμβριος 2022), με τις sold out προβολές και τη θερμή υποδοχή του κοινού, η ταινία απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο 35ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στην Αθήνα. Και αυτή είναι μόνο η αρχή μιας πορείας που ξεκίνησε πριν περίπου ένα μήνα.

Τη δυναμική της ταινίας του Βασίλη Μαζωμένου επιβεβαίωσαν τα 3 βραβεία στο 16ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λονδίνου (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και καλύτερου ηθοποιού στον Θόδωρο Κατσαφάδο), τα 2 βραβεία στο Bridge Fest στο Βανκούβερ του Καναδά (Καλύτερης Mαύρης Kωμωδίας και Kαλύτερου Δεύτερου Ρόλου στη Νεφέλη Κουρή), αλλά και οι υποψηφιότητες σε διακεκριμένα φεστιβάλ της Ιταλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, στα φημισμένα Maverick Movie Awards.

Βιογραφικό Σκηνοθέτη

Ο Βασίλης Μαζωμένος είναι Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής και της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Ιδρυτής και διευθύνων της εταιρείας Ορμή (Horme Pictures), έχει γράψει και σκηνοθετήσει δέκα μεγάλου μήκους ταινίες. Είναι επίσης γνωστός ως παραγωγός ταινιών μικρού μήκους, έχοντας αναλάβει την παραγωγή περισσότερων από σαράντα.

Το έργο του έχει διαγωνιστεί και παρουσιαστεί σε φημισμένα φεστιβάλ όπως του Μόντρεαλ, του Ταλίν, της Γκόα, του Πόρτο, του Βελιγραδίου, της Θεσσαλονίκης, του Καΐρου, του Sitges, μεταξύ πολλών άλλων.

Φιλμογραφία | Ταινίες μεγάλου μήκους

-Μέρες οργής, ένα ρέκβιεμ για την Ευρώπη 1995

-Ο θρίαμβος του χρόνου 1996

-Το χρήμα, μια μυθολογία του σκότους 1998

-Η μνήμη 2002

-Λόγοι και αμαρτήματα 2004

-Guilt 2009

-10η μέρα 2012

-Γραμμές 2016

-Εξορία 2019

-Καθαρτήριο 2020

 

Το Speak No Evil, σε σκηνοθεσία του κυρίου Christian Tafdrup, το οποίο προβλήθηκε πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Sundance τον Ιανουάριο του προηγούμενου έτους, (μάλιστα η ταινία έκανε και το πέρασμά της από το δικό μας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ως πρεμιέρα στη χώρα μας), δεν είναι απλά ανάμεσα στις καλύτερες χόρορ ταινίες του 2022, είναι, και το δηλώνω τουλάχιστον προσωπικά, στις καλύτερες ταινίες για το 2022.

Αυτό το Δανέζικης παραγωγής βραδύκαυστο χόρορ διαμαντάκι, κάπως με αρρώστησε, κάπως μετά το είδα στον ύπνο μου. Όσο το παρακολουθούσα μου προκάλεσε έναν τρόμο απ' αυτόν που ξέρεις ότι κάτι ανεβαίνει στη ραχοκοκαλιά σου, μα δεν μπορείς να το σταματήσεις. Αυτό ένιωθα. Ότι κάτι έρχεται για μένα, ότι όλοι οι φόβοι θα πραγματοποιηθούν.

Στην αρχή, πριν την κλιμάκωση των τελευταίων τριάντα λεπτών της ταινίας, αισθανόμουν την ταινία κάτω από το δέρμα μου, ήξερα ότι αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι δυσάρεστο, ήξερα ότι η ήδη προϋπάρχουσα δυσφορία θα μετατραπεί σε φρίκη, σε αηδία, η οργή μου θα γίνει απελπισία. Ήθελα να φωνάξω. Ήθελα να τους φωνάξω. Να τους τα ψάλω. Γιατί όχι, δεν ήταν χαζοί, αυτό ήταν που με εξόργισε περισσότερο, ότι δεν ήταν χαζοί.

Ως πού μπορεί να φτάσει η ευγένεια; Πιο συγκεκριμένα, ως πού μπορεί να φτάσει η αστική ευγένεια; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, είναι αστοί, με όλα τα κουτάκια τους τσεκαρισμένα και όλα τους τα θέματα λυμένα. Ζουν στη Δανία μια ζωή ήσυχη, ήρεμη, όλα κυλούν ομαλά. Μέχρι που παίρνουν την απόφαση να αποδεχτούν μία πρόσκληση να περάσουν το ΣΚ τους μαζί με ένα ζευγάρι που γνώρισαν στις διακοπές που έκαναν το καλοκαίρι στην Ιταλία. Το ζευγάρι ζει στην γειτονική Ολλανδία, το σκέφτονται, και τελικά, πηγαίνουν.

Η παθητικότητά τους είναι αρρωστημένη. Η μη επικοινωνία στο μεταξύ τους κομμάτι είναι φανερή, θαρρώ είναι επίτηδες εκεί, για να υπογραμμίσει την αποξένωση που επικρατεί ανάμεσά τους. Αγαπιούνται ναι, μα, δεν επικοινωνούν. Πώς θα μπορούσαν εξάλλου, η ζωή τους είναι με τέτοιο τρόπο δομημένη που δεν χρειάζεται η παραμικρή προσπάθεια από μέρους τους για το οτιδήποτε. Είπαμε, αστοί. Τους είναι όλα τόσο στρωμένα, τους είναι όλα τόσο εύκολα, που κάπως έχουν σταματήσει να αλληλεπιδρούν, να αντιδρούν, να σκέφτονται. Επομένως η παθητικότητα εξηγείται μέχρι ένα βαθμό. Κι όσο η ταινία ξεδιπλώνεται με αυτόν τον ρυθμό τον απόλυτα κι ολοκληρωτικά αργό, και νιώθεις στην ατμόσφαιρα τη φρίκη να σε πλησιάζει, αναγνωρίζεις την παράνοια της μη αντίδρασης, την αρρωστημένη αποδοχή ότι όλα θα πάνε λάθος. Σαν να σε πλησιάζουν με ένα πιστόλι και να σου το κολλάνε στον κρόταφο σε slow motion. Κι εσύ απλά κοιτάς, βλέπεις το κάθε λεπτό που περνάει με τα μάτια σου και νομίζεις πως διαρκεί χρόνια, έχεις παρακολουθήσει ακόμη και την παραμικρότερη κίνηση της επερχόμενης καταστροφής και όταν τελικά αυτή έρχεται πιστεύεις πως έχουνε περάσει ολόκληρες ζωές. Θα τους πάρει άλλα δέκα χρόνια να πατήσουν την σκανδάλη, κι εσύ τους αφήνεις.

Συζητούσα με μια πολύ καλή μου φίλη περί της ταινίας, αγαπάει το χόρορ πολύ, περισσότερο από εμένα, και ήμασταν και οι δύο εξοργισμένες με τις αποφάσεις τους. Σε κάποια φάση μου είχε πει "μα καλά είναι δυνατόν εκεί να μην......; Θα τους είχα δαγκώσει το λαρύγγι. Δεν είναι ζωντανοί αυτοί. Γ....μένα ζόμπι."

Όντως, έτσι έμοιαζαν, λες και ήταν σε λήθαργο, ήταν σε λήθαργο και τίποτα απολύτως δεν μπορούσε να τους αφυπνίσει, και, το πιο τρομακτικό σε όλη αυτή την ταινία είναι ότι δεν τους συνέβη το τάδε ή το δείνα, είναι ότι επέτρεψαν να τους συμβεί. Είσαι ζωντανός! Είναι δυνατόν; Είσαι ζωντανός! Κάνε κάτι επιτέλους!

Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα

ΟΣΚΑΡΙΚΗ ΚΟΥΡΣΑ

Oscars 2023: Το ''Τα Πάντα Όλα'' οδηγεί την κούρσα με 11 υποψηφιότητες

ΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ

Φόρτωση...

ΤΑ ΠΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

  • Προσεχώς: Οι ταινίες που κάνουν πρεμιέρα την Πέμπτη 2/2
  • Επιστολή της Ένωσης Ελληνικού Ντοκιμαντέρ για την ενοποίηση ΕΚΚ, ΕΚΟΜΕ και ΟΠΙ
  • Online εκπαίδευση για το 2D Animation και το Stop Motion Animation από το animaphile
  • Εκδήλωση αφιερωμένη στον Alfred Hitchcock στην Ελληνοαμερικανική Ένωση
  • Το Pugnant Film Series και η ομάδα Interferences παρουσιάζουν το έργο του Καβν ντε λα Κρουζ
  • Speak No Evil: Παθητικότητα και διαστροφή
  • Η ΕΡΤ σας προσκαλεί να καταθέσετε τις προτάσεις σας για το πρόγραμμα «μικροφίλμ 2024»

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ

  • Love Exposure (2008)
  • La Haine (1995)
  • When the Cat Comes (1963)
  • The Idiots (1998)
  • Sleepers (1996)
  • Hancock (2008)
  • Clinical (2017)
  • Selena Gomez: My Mind and Me (2022)
  • Rhinegold (2022)

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

ΤΟ TRAILER ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

  • - Γεωργιάδου Βίκη -
  • - Ζ. Χαρά -
  • - Κιμπουροπούλου Βιργινία -
  • - Λύρα Όλγα -
  • - Σκούμπη Χρυσαυγή -
  • - Σκούρτη Μάρυ -
  • - Τσιβάκης Γιώργος -
  • - aframeaday -

ΤΟ SOUNDTRACK ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

View this post on Instagram

A post shared by Ραπόρτο (@cineraporto)

Ραπόρτο

"Η έγγραφη καταγραφή των πληροφοριών εικόνας και ήχου κατά το γύρισμα."

Γίνε Συντάκτης

© 2021 - 2023 Ραπόρτο team. All Rights Reserved.
raportoproject@gmail.com

ok