«Mikey and Nicky»: Τα πολλαπλά πρόσωπα της ανδρικής φιλίας

 

Το «Mikey and Nicky» είναι μια ταινία του 1976, με το σενάριο και τη σκηνοθεσία να αναλαμβάνει η Elaine May, και με πρωταγωνιστές τους Peter Falk και John Cassavetes. Η ταινία ακολουθεί την ιστορία δύο μικροεγκληματιών στη Φιλαδέλφεια, του Mikey (Falk) και του Nicky (Cassavetes). Όταν ο Nicky μαθαίνει ότι ένας μαφιόζος τον έχει βάλει στο μάτι, στρέφεται στον Mikey για βοήθεια. Καθώς η νύχτα ξετυλίγεται, η μακροχρόνια φιλία τους αρχίζει να δοκιμάζεται καθώς τριγυρίζουν στους χαώδεις δρόμους της πόλης, στοιχειωμένοι από παράνοια και προδοσία. 

Η ταινία εξερευνά ζητήματα που αφορούν την πολυπλοκότητα της ανδρικής φιλίας με φόντο τον εγκληματικό υπόκοσμο. Με την ωμή, οικεία απεικόνιση των χαρακτήρων και τους αυτοσχέδιους διαλόγους, το «Mikey and Nicky» είναι ένα συναρπαστικό και έντονο αστυνομικό δράμα που εμβαθύνει στις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Η τολμηρή σκηνοθεσία της May και οι εκπληκτικές ερμηνείες των Falk και Cassavetes, βυθίζουν τους θεατές στην πολυτάραχη ζωή δύο παλιών φίλων που έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Το συγκεκριμένο έργο δεν αποτελεί απλώς ένα αστυνομικό δράμα, αλλά πρόκειται για μια προσεγμένη μελέτη χαρακτήρων. Κατά τη διάρκεια της αποκαλυπτικής ολονύχτιας περιπλάνησής τους, οι δύο άντρες παρουσιάζουν μια ζωή άλυτων παθών, παραπόνων και κρυφών εχθροτήτων, ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις σκληρές και μπερδεμένες σχέσεις τους με συζύγους και ερωμένες. Έτσι, λοιπόν, σιγά σιγά τα μυστικά αποκαλύπτονται, οι συμμαχίες δοκιμάζονται και η πίστη αμφισβητείται.


Αν και δεν γίνεται αντιληπτό στην αρχή, η ταινία μας παρουσιάζει την αγάπη δύο φίλων στις πιο ακραίες και συγκεχυμένες καταστάσεις της και μάλιστα τολμά να εξερευνήσει την ασχήμια αυτής της φιλίας. Ενώ στη βραδιά των ανδρών επικρατεί ένα αίσθημα στοργής και νοσταλγίας, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα παιχνίδια μυαλού. Η May μας στέλνει σε ένα ταξίδι πνευματικής αποτίμησης καθώς ο Mikey και ο Nicky παλεύουν με τις αντιλήψεις που έχουν για τον εαυτό τους, αλλά και ο ένας για τον άλλον. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως η δύναμη αυτής της ταινίας βρίσκεται στην αυθεντική απεικόνιση των χαρακτήρων και των σχέσεών τους. Ο Falk και ο Cassavetes παραδίδουν σαγηνευτικές ερμηνείες, ενσωματώνοντας το βάθος κάθε απόχρωσης των χαρακτήρων τους. Η χημεία τους στην οθόνη είναι ολοφάνερη, αποτυπώνοντας την ουσία μιας διά βίου φιλίας που δοκιμάζεται όλο και περισσότερο με κάθε λεπτό που περνάει.

Οι διάλογοι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο έργο: οι χαρακτήρες  μιλούν, μιλούν, μιλούν με θεατρική ένταση και μουσικότητα. Πρόκειται για μια αυθόρμητη χορογραφία λέξεων και συναισθημάτων με τη συνοδεία μιας πικρής μυρωδιάς μοναχικών ηττημένων ανδρών. Οι πρωταγωνιστές μας είναι βίαιοι, αξιολύπητοι, ανασφαλείς, εγωιστές και τοξικοί. Τοξικοί ο ένας για τον άλλον αλλά και για όλους όσους συναντούν. Και παρ' όλα αυτά, η Elaine May εξακολουθεί να νοιάζεται για αυτούς. Και επειδή το κάνει, το κάνουμε και εμείς. Είναι αξιοθρήνητοι, αλλά είναι επίσης αστείοι, χαρισματικοί, περίπλοκοι, ακόμη και ερωτεύσιμοι μερικές φορές. Αυτή η ταινία βαδίζει σε ένα τεντωμένο σχοινί ενσυναίσθησης και κριτικής για τους δύο πρωταγωνιστές της. Η δημιουργός τους μπορεί να τους καταλαβαίνει και να τους νοιάζεται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τους αφήνει να ξεφύγουν έτσι απλά. Τα συναισθήματά μας γι’ αυτούς μπερδεύονται μέσα στις ξεκαρδιστικές και σπαρακτικές στιγμές που μας χαρίζουν.

Η σιωπηλή χρωματική παλέτα και οι ευέλικτες κινήσεις της κάμερας αποτυπώνουν τη νυχτερινή μέθη της τοξικής αρρενωπότητας και μας βοηθούν να παρακολουθήσουμε τη φιλία και την τιμή να διαβρώνονται. Το «Mikey and Nicky» είναι ηχητικά διακοσμημένο με εκνευριστικές κόρνες αυτοκινήτων και κλαψιάρικες αντρικές φωνές, ενώ μπορείς σχεδόν να γευτείς τον ιδρώτα στην ατμόσφαιρα. Η σαιξπηρική αυτή τραγωδία είναι ένα διαμάντι μεταξύ άλλων γκανγκστερικών ταινιών εκείνης της εποχής.

Από όλες τις υπέροχα σκληρές αστυνομικές ταινίες της δεκαετίας του 1970, αυτή ξεχωρίζει επειδή η May μπορεί να δει μέσα από τις φαλλοκρατικές αντιλήψεις των χαρακτήρων της με μια οπτική που νομίζω ότι θα είχε μόνο μια γυναίκα σκηνοθέτης. Καταλαμβάνοντας, λοιπόν, μια μικρή θέση στη δεκαετία των «Νονών», η προσθήκη της May εξερευνά τον κόσμο των ελαττωματικών ανδρών, αποκαλύπτοντας την ανδρική ματαιοδοξία μέσα από μια ιστορία προδοσίας.

0 comments