Η επιτυχημένη συνεργασία που ξεκίνησε το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας με το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (LAGFF), με τη συμμετοχή του DISFF στην 17η διοργάνωση του LAGFF, φέτος τον Ιούνιο, συνεχίστηκε με τη συμμετοχή δύο ταινιών του LAGFF στη Δράμα. Η ανταπόδοση της επίσκεψης του DISFF, στο πλαίσιο της δράσης εξωστρέφειας «Το Φεστιβάλ Δράμας Ταξιδεύει» στην πόλη των Αγγέλων, σηματοδοτήθηκε από πέντε ταινίες Ελλήνων της διασποράς που προβλήθηκαν το απόγευμα της Τρίτης 5 Σεπτεμβρίου. 

Δύο από τους δημιουργούς των ταινιών, ο Αλέξανδρος Γεωργίου (Alexander Georges), με την ταινία Share For Me και ο Νίκος Δεσίπρης με την ταινία Niko Newark, βρέθηκαν στη Δράμα μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του LAGFF Άρη Κατωπόδη. Σημαντική σύμπτωση πως και οι δύο δημιουργοί εμπνεύστηκαν και μετέφεραν στο κινηματογραφικό πανί προσωπικά τους βιώματα. 

Alexander Georges, σκηνοθέτης “Share For Me”

Βασισμένη στην προσωπική ιστορία του αδερφού του και του ηλικιωμένου πατέρα του, ο Αλέξανδρος Γεωργίου, μας θυμίζει την «αγγελικότητα» των ατόμων με σύνδρομο Down. Δίνει μία διαφορετική διάσταση στο θέμα, αναδεικνύοντας ζητήματα από τον τρόπο που αντιμετωπίζει το σύστημα υγείας των ΗΠΑ τη διαβίωση σε δομές ανθρώπων με σύνδρομο Down. Οι άνθρωποι με σύνδρομο Dοwn διαβιούν σε σπίτια φιλοξενίας και πολλές φορές, όπως μας μεταφέρει η ταινία, υπάρχουν δυσκολίες στην επικοινωνία με ανθρώπους της οικογένειας τους. Στην προκειμένη περίπτωση και οι δύο, πατέρας και γιός, αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο. Ο πατέρας πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη, ενώ ο γιός με σύνδρομο Down έχει μάθει και βοηθάει τον μπαμπά του με την ασθένεια, ενώ είναι οι καλύτεροι φίλοι. 

Θα μπορούσε άνετα να γραφεί ότι πρόκειται για μία ταινία που αναδεικνύει την «αγνή αθωότητα» των ατόμων με σύνδρομο Down, υπογραμμίζοντας την πλήρη έλλειψη κακίας, που, αντιθέτως, αναπτύσσει το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων χωρίς σύνδρομο Down από τις προσλαμβάνουσες του περιβάλλοντος τους καθώς μεγαλώνουν. Στον αντίποδα, διαφαίνεται πως οι άνθρωποι με σύνδρομο Down έχουν αναπτύξει μία έμφυτη άμυνα απέναντι στην κακία. 

Ο Αλέξανδρος Γεωργίου θέλησε να καλύψει το κενό που υπάρχει στη φιλμογραφία, καθώς όπως υπογράμμισε ο ίδιος «ήθελα να φτιάξω μία ταινία που να δείχνει στους θεατές ότι ένας άνθρωπος με σύνδρομο Down μπορεί όπως όλοι μας να αποτελέσει παραγωγικό μέρος της κοινωνίας μας. Μία ταινία που να μπορούν να τη δουν και να την κατανοήσουν όλοι». 

Αναφερόμενος στη συνεργασία των δύο Φεστιβάλ, ο κ. Γεωργίου υπογράμμισε πως η συμμετοχή του στο DISFF φανερώνει τη δυνατότητα των Ελλήνων της διασποράς να επικοινωνήσουν πλέον τα έργα τους με το Ελληνικό κοινό, μέσα από το μεγαλύτερο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Παραλλήλως σημείωσε πως έχει εντυπωσιαστεί από τη συμμετοχή στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα τόσο από πλευρά δημιουργών αλλά και θεατών και από το επίπεδο των ταινιών μικρού μήκους που παρουσιάζονται.

Ο Νίκος Δεσίπρης, ως παραγωγός της ταινίας της Tracey Washington-Bagley  Niko Newark πραγματεύεται τα θλιβερά ρατσιστικά επεισόδια που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ το 1967. Πρόκειται επίσης για μία βιωματική ιστορία που εξελίχθηκε στο Νιού Τζέρσεϊ των ΗΠΑ και ο ίδιος έζησε ως παιδί. «Μέσα από την ταινία αυτή θέλω να δείξω το τεράστιο ζήτημα της αυξανόμενης ρατσιστικής έντασης που υπάρχει και σήμερα στις ΗΠΑ. Με την ταινία μου προσπαθώ να αναδείξω αυτήν τη όξυνση, ώστε να βελτιωθεί η η κατάσταση που υπάρχει» τονίζει ο κ. Δεσίπρης. Στο εστιατόριο του πατέρα του που και είναι το σκηνικό της ταινίας οι αφροαμερικάνοι ήταν πελάτες και έτσι διαπίστωνε από κοντά το τι συμβαίνει. 

Ο κ. Δεσίπρης καταγράφει με τον δικό του τρόπο την ιστορία. Σε μία μάλιστα περίοδο, που κάποιοι προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία ξεχνώντας τα πραγματικά γεγονότα. Αναφερόμενος σε αυτό το τεράστιο ζήτημα, ο κ. Δεσίπρης σημειώνει πως «είναι πολύ επικίνδυνο το να επιτρέψουμε να γραφεί ξανά η ιστορία με ψέματα και ανακρίβειες. Είναι μία ωρολογιακή βόμβα που φτάνει η ώρα της να εκραγεί. Πρέπει να προσπαθήσουμε να κάθε τρόπο να πούμε την αλήθεια, να δούμε το τι ακριβώς έχει γίνει έτσι ώστε να μην επαναληφθεί η ιστορία».

Σχετικά με τη συνεργασία των δύο Φεστιβάλ ο Νίκος Δεσίπρης τόνισε πως είναι ένα μεγάλο βήμα και για τις δύο διοργανώσεις και ευχήθηκε την επόμενη φορά οι ταινίες από το LAGFF να συμμετέχουν στο διαγωνιστικό τμήμα του DISFF.

Άρης Κατωπόδης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής LAGFF

Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (LAGFF) διανύει αισίως το 17ο έτος και οδεύει προς την ενηλικίωση του. Φέτος συνεργάστηκε με το DISFF με ένα ιδιαίτερα πλούσιο πρόγραμμα προβολών και διαφόρων άλλων δράσεων. Όπως σημείωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του LAGFF Άρης Κατωπόδης βασική προϋπόθεση για να λάβει κάποιος μέρος στο LAGFF είναι η ταινία να έχει αναφορά στην Ελλάδα. 

Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει αυτή η επίσημη συνεργασία των δύο Φεστιβάλ. Σύμφωνα με τον κ. Κατωπόδη «είναι πολύ σημαντικό για το LAGFF να συνεργάζεται με το μεγαλύτερο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Υπάρχει μία πολύ καλή συνεργασία με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του DISFF το Γιάννη Σακαρίδη. Η συνέργεια των δύο φεστιβάλ έχει αποκτήσει έτσι μία άλλη οντότητα και μία άλλη βαρύτητα, καθώς πλέον είναι προφανές πως όσοι βραβευθούν στη Δράμα θα έχουν αυτομάτως μία θέση στο LAGFF. Ταυτόχρονα οι συντελεστές του DISFF θεωρούν πως είναι πολύ σημαντική η συνεργασία και η σχέση μεταξύ της πατρίδας των ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα και της πόλης του θεάματος στις ΗΠΑ. Είμαι σίγουρος πως αυτή η σχέση θα συνεχιστεί και πλέον θέλουμε να εντάξουμε ταινίες του LAGFF στο διαγωνιστικό τμήμα του DISFF.»