Το φάντασμα της Όπερας λοιπόν. Εξαιρετική ιστορία, η οποία παρουσιάζεται διαφορετικά από το βιβλίο και από την ταινία Παρακάτω έχω σκοπό να σχολιάσω κατά κύριο λόγο την ταινία, με βασικό γνώμονα την πλοκή του βιβλίου.

        Στο βιβλίο έχουμε περίπου δύο ντουζίνες χαρακτήρες όπου ο συγγραφέας προσπαθεί για περίπου 200 σελίδες να πλάσει τους χαρακτήρες τους, να μας πει πως βρέθηκαν εκεί, γιατί, τι σκοπούς έχουν, τι σχέση έχουν με το φάντασμα και πάει λέγοντας. Στο υπόλοιπο μισό έχουμε την ιστορία του φαντάσματος και τη σχέση του με τους χαρακτήρες αυτούς. Στην ταινία από την άλλη μεριά το πρώτο 20λεπτό αναφέρετε σε πέντε το πολύ κύριους χαρακτήρες που οι μισοί από αυτούς είτε έχουν διαφορετικούς ρόλους στο βιβλίο, είτε δεν υπάρχουν στο βιβλίο είτε έχουν αντικατασταθεί από άλλους. Για παράδειγμα στην ταινία έχουμε την Μαντάν Ζιρί, η οποία υπάρχει και στο βιβλίο φυσικά , η οποία παράλληλα παίζει το ρόλο του Πέρση, χαρακτήρας κομβικός για τη πλοκή της ιστορίας.

        Ωστόσο θα μου πει κάποιος, ναι αλλά η ταινία δεν μπορεί να περιγράψει μέσα σε δύο ώρες, η οποία παρεμπιπτόντως είναι μεγάλη διάρκεια, όλες τις λεπτομέρειες ενός βιβλίου 400 σελίδων, και εγώ θα συμφωνήσω μαζί του. Ωστόσο εφόσον πας να πεις μια ιστορία, γιατί αλλάζεις την χρονική σειρά γεγονότων, γιατί μπερδεύεις πλοκή και χαρακτήρες, γιατί μου παρουσιάζεις το φάντασμα σαν ένα γοητευτικό νέο, ενώ ξεκάθαρα κάτι τέτοιο δεν γίνεται στο βιβλίο;